Ponieważ, przynajmniej w C++11, otrzymaliśmy piękne liczb całkowitych o stałej szerokości, np. w C++ <cstdint> lub w literach "Z" <stdint.h> po wyjęciu z pudełka, (np. std::uint32_t, std::int8_t), więc z lub bez std:: przed nimi, a nawet jako makr dla minimalnej szerokości (INT16_C, UINT32_C i tak dalej).
Jednak każdego dnia mamy do czynienia z bibliotekami, które określają swoje własne liczby stałej szerokości, a może widzieliście, np. sf::Int32, quint32, boost::uint32_t, Ogre::uint32, ImS32, ... Mogę tak wymieniać w nieskończoność, jeśli chcesz. Ty też pewnie wiesz jeszcze kilka.
Czasami te różnice typów (również często definicje makr) mogą prowadzić do konfliktów, na przykład, gdy chcesz przekazać std liczba całkowita o stałej szerokości do funkcji z biblioteki, która oczekuje liczba całkowita o stałej szerokości z dokładnie tej samej szerokości, ale pewnego inaczej.
Sens liczb całkowitych o stałej szerokości w tym, że mają stały rozmiar, co, jak wiesz, musimy się w wielu sytuacjach. Dlaczego więc wszystkich tych bibliotek wykorzystać i wprowadzić dokładnie takie same liczby, które mamy już w standardzie C++? Te dodatkowe określenia czasami są mylące, przesadne i mogą wtrącać się w waszą bazę kodu, że jest bardzo źle. I jeśli nie mają tej szerokości i sztywności, które obiecują, są, co najmniej, grzeszą przeciwko zasady najmniejszego zdziwienia, więc jaki jest ich sens, pytam się was?